سروده ای زیبا از (( صفای اصفهانی ))

[ariaie]

سروده ای زیبا از (( صفای اصفهانی )) که نشانه هایی از لطافت طبع ایشان در آن مشهود است ،تقدیم به دوستان :

(( من پرّ کاه و غم عشق ، همسنگ کوه گران شد

در زیر این بار اندوه ، ای دل مگر می توان شد ؟

تا شد غمش هاله دل ، بر مه رسد ناله دل

دل رفت و دنباله دل ، جانم به حسرت روان شد

ره بردم از دل به کویش ، دل بستم از جان به مویش

عشق من و حُسن رویش ، افسانه و داستان شد

در بند زلفی و خالی ، گشتم چو مویی و نالی

گر بدر من شد هلالی ، زان ماه لاغر میان شد ...